کارت حافطه

کارت‌های حافظه‌ی Compact Flash یا CF از لحاظ ابعاد بزرگ‌تر از دیگر نمونه‌های موجود می باشند. این روز‌ها بیشتر در دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای به‌خصوص انواع کانن، استفاده می‌گردند. این دسته از کارت‌های حافظه اولین بار توسط سن‌دیسک در سال ۱۹۹۴ معرفی شده است و در دوره‌ای در دستگاه‌های مختلف از آن‌ها استفاده می‌ گردد. اما حالا فقط از آن‌ها در دوربین‌های DSLR فوق حرفه‌ای استفاده می‌شود. همان‌طور که از اسم این کارت حافظه پیدا هست، از حافظه‌ی فلش برای ضبط داده استفاده می‌کند. این‌ کارت‌ها را در ظرفیت‌های ۲ گیگابایت تا ۱۲۸ گیگابایت می‌توان یافت. کانن سال گذشته درگاه این نوع کارت حافظه‌ را به دوربین‌های فیلم‌برداری HD حرفه‌ای خود اضافه نموده. در گذشته کارت‌های حافظه‌ی Compact Flash در مقایسه با دیگر کارت‌های حافظه سریع‌تر بودند و قادر بودند داده‌ی بیشتری از کارت‌های SD را در خود ذخیره کنند. با این حال، اخیرا تفاوت بین آن‌ها بسیار اندک شده هست.

حداکثر سرعت نوشتن در کارت‌های حافظه‌ی CF معمولا با X نمایش داده می‌شود. X به معنای ۱۵۰ کیلو بایت بر ثانیه است که باید اعدادی را که روی این کارت‌های حافظه قبل از حرف X نوشته شده است در ۱۵۰ ضرب و بر ۱۰۰ تقسیم کرد. برای مثال ۶۰۰X سرعتی برابر با ۹۰ مگابایت بر ثانیه دارد (۸۷.۹۰=۹۰۰۰۰/۱۰۲۴=۱۵۰×۶۰۰). کلاس بندی در حافظه‌های CF توسط UDMA صورت می‌گیرد و آخرین شماره‌ی آن UDMA7 می‌باشد. ویژگی UDMA این است که بافر حافظه را سریع پاک می‌کند و آن را برای ثبت تصویر بعدی آماده می‌کند. سرعت انتقال حداکثری UDMA7 برابر با ۱۶۷ مگابایت بر ثانیه می باشد.